Myślę sobie, że czas strasznie
zapierdala i zawsze na końcu drogi robimy zdziwione oczy z wyrazem
'to już, naprawdę, to koniec?' Nie jest inaczej i tym razem.
Dostałam dzisiaj pracę.
U świetnego chirurga którego poznałam
na praktykach. Szukał mnie przed 2 miesiące po całej uczelni, w
końcu znalazł:
Ja: Ale panie Doktorze, Pan się
rozczaruje, my tuż po studiach niewiele umiemy z zakresu pana
specjalizacji... powiedziałabym NIC nie umiemy...
Chirurg: K. to ja Cię szukałem, nie Ty
mnie. Ja wiem co Ty potrafisz, dla mnie temat skończony.
Ja: To od kiedy zaczynam?
Wracam przez park i podskakuje z
radości jak krasnal na haju, w tramwaju przysiada się chłopak a ja
z całych sił powstrzymuje się by nie klepnąć go w ramię i
wykrzyknąć do ucha 'wiesz co?! Dostałam pracę, a jeszcze studiów
dobrze nie skończyłam!”.
Ostatecznie udało mi się powstrzymać,
ale było ciężko.
Co znaczy jednak, że ludzie widzą i doceniają. Nowość w Ujotowym życiu.
Jak pierwsza radosna faza za mną to z
hukiem słyszę pukanie pod czaszką:
- K. na pewno będzie Cię pytał o
tony nowoczesnych opatrunków o których Ty nawet nie słyszałaś!
Dziewczyno, Tobie przez 3 lata nie pozwolili podać morfiny
pacjentowi, z czym Ty do ludzi?!
- Kurwa... rzeczywiście, ja
naprawdę nic nie wiem. To co teraz?
No i dobra, radocha minęła, bo nie
umiem pozbyć się chłodnego uczucia, że jak jest dobrze, to coś
musi się zepsuć. Ot tak, oczywista zależność w moim świecie.
Szkoda...
Za 9 minut mam urodziny, co prawda
pierwsze wyprucie mordy popełniłam o 9.45, ale uznajmy, że
północ to czas kiedy już można zacząć świętować. Rany, jak
ja nie cierpię urodzin. Jutro tona nic nieznaczących słów,
milion beznadziejnych życzeń. Urodziny są do dupy, czemu miałabym świętować, że został mi rok życia mniej? 365 dni mniej z M.? 12 miesięcy mniej czasu do zrobienia wielu, WIELU rzeczy! No czemu?
No, to happy birthday!
Oto co sprezentuje sobie na
urodziny - skończyły się studia, więc czas się czegoś nauczyć! ;)
